19. De terugreis

Zaterdag
Na het afscheid met Celina ben ik meteen warm gaan douchen. Ze hebben zo'n luxe vrijwilligershuis in Kampala.
We zouden gaan eten in de stad en hier moesten we met de boda heen. Ik denk niet dat ik eerder zo bang was op een boda. Dat verkeer hier slaat echt alles en die boda's vliegen overal zo tussendoor...
Gelukkig heb ik het overleefd en hebben we lekker pizza gegeten. Daar heb ik kennis gemaakt met de andere mensen uit het huis. 
Ook moesten we in het donker op de boda terug. Dit hebben we dus maar gedaan, maar dit was ook weer erg spannend. Maar ik ben wel weer een ervaring rijker. In het huis hebben we drankjes gedronken, we zouden 's avonds gaan stappen. 
Rond half 11 gingen we weg. We hadden een Uber besteld, ja dat bestaat hier. Het duurde bijna een uur want er was weer zooooveel file. We gingen naar Nexus, dit is een club die buiten is. Het zag er allemaal erg vet uit. Ze draaiden leuke muziek, veel Afrikaanse muziek maar ook oude top 40 hits. 
Het was een leuke avond, maar het werd me allemaal wel wat te laat. Kwart voor 5 waren we pas thuis en ik was al zo moe, haha.
Ik heb hier lekker mijn eigen privekamer, dat is wel erg fijn! 

Zondag
Vannacht had ik weer erge buikpijn en dus sliep ik slecht.
Rond half 11 maar uit bed gegaan en in de woonkamer gezeten. Eerst zou ik in de stad gaan lunchen en dan naar het zwembad. Maar ik wilde graag naar de craft markt, hier kun je souvenirs kopen. Dus ik heb thuis ontbeten en we zijn toen naar die markt gegaan. Nog allemaal leuke dingen gekocht!
Hierna wilden we nog naar het zwembad, maar het begon heel hard te regenen.
Dus toen maar lekker ergens wat gegeten en gedronken.
Thuis aangekomen maar weer lekker warm gedoucht en hierna mijn koffer ingepakt. Hij past weer dicht hoor!
Nog even geholpen met het avondeten en daarna met alle mensen in het huis gegeten. Hierna ben ik gaan slapen, van 9 tot 11 uur nog mooi even wat slaap gehad. Om 12 uur zou ik opgehaald worden, maar Ken was er al om half 12. Ik had net alles klaar, dus ik vond het prima om te gaan. 
Het was een uur rijden naar het vliegveld. Onderweg zag ik weer van alles. Er waren nog zooooveel mensen aan de straat, volgens mij slapen die mensen hier niet. Er zaten heel veel mensen met groente op de grond. Ik vroeg waarom ze hier 's nachts gaan zitten. Wanneer mensen in de nacht groente kopen is het goedkoper..nou, daar blijf ik niet voor wakker hoor. Ook was er een vrachtwagen aan het laden en toen stond het hele verkeer stil. We hebben minstens 10 minuten moeten wachten. Ken gaf al aan dat dit de reden is dat hij graag op tijd is. De enige man in Oeganda die altijd op tijd is denk ik. Het was wel heel mooi om 's nachts te rijden, al die lichtjes overal. Ook waren er nog heel veel clubs open, dat lijkt normaal te zijn in Kampala. 

Maandag
Na een uurtje kwamen we aan in Entebbe. Bij het vliegveld werd eerst de auto gecontroleerd en ik moest uitstappen en door een detectiepoortje. Hierna mocht ik weer instappen en reden we door naar de parkeerplaats. Ken hielp mij met mijn koffers tot ik naar binnen moest. Heel erg fijn, alleen was het me niet gelukt. Na een half uur kon ik inchecken. Helaas mocht mijn handbagagekoffertje nu niet in het ruim. Mijn grote koffer was te zwaar, leuk al die souvenirs, maar dit maakte niks uit. 
Hierna heb ik 2 uur moeten wachten tot we door de douane konden. Echt zo lastig om te wachten midden in de nacht... Bij de douane moesten de schoenen weer uit, echt grappig. 
Voordat we in het vliegtuig konden begon het heel hard te onweren. Het onweert hier bijna elke dag, maar zo heftig had ik het nog nooit gezien. En dan moesten we zo ook nog de lucht in....
Het stijgen was dan ook erg onrustig, ik zag zelfs de flitsen in de wolken. Maar gelukkig ging het goed! 
In het vliegtuig zat ik net voor een nooduitgang, mijn stoel kon dus niet naar achteren. Ik heb dus maar rechtop geslapen, wat bijna onmogelijk was. Dan maar een nachtje zonder slaap. We kregen ook nog ontbijt. Een gebakken ei met warme groente, hier had ik echt geen zin in om half 6. Gelukkig was er ook yoghurt met fruit & en bolletje en een croissantje. Heel toevallig zat er een Nederlandse vrouw naast me, dit was gezellig! Met haar heb ik ook samen de overstap gedaan. Het was fijn om dit met z'n tweeen te doen, het vliegveld in Cairo is zo onhandig. Ook heel groot trouwens, het leek wel op Schiphol.
Gelukkig hadden we nu genoeg tijd om over te stappen, dat was wel even relaxt!
De tweede vlucht ging ook goed, alleen het duurde me allemaal wel erg lang. Rond kwart voor 2 zijn we geland op Schiphol, heel fijn om veilig op de grond te staan. Het duurde heel lang voor ik door de paspoortcontrole was. Maar hierdoor hoefde ik niet lang meer te wachten op mijn koffer.
Wilde ik net naar de aankomsthal lopen, houdt een man me nog tegen. Hij vraagt waar ik vandaan kom en wil mijn koffers onderzoeken. Ik loop dus maar rustig mee, maar zat daar echt niet op te wachten. Alles was natuurlijk goed, wat ik al wist....
Hierna naar de aankomsthal gelopen en daar eindelijk weer geknuffeld met mijn ouders & Nienke! Heel fijn dat zij er waren!!
Natuurlijk moest ik weer huilen, maar daarna kon ik beginnen aan al mijn verhalen. De hele weg naar huis heb ik gepraat, opeens had ik weer energie. Thuis al mijn souvenirs laten zien en ook al begonnen met een deel van de foto's en filmpjes! Volgens mij moeten we hier heel veel tijd voor uit trekken, haha. Het zijn er 2500 zag ik. 
Het is heel fijn om weer thuis te zijn, al voelt het allemaal wel heel bijzonder. Vannacht maar eens goed bijslapen & dan gaan genieten van al het moois wat we hebben beleefd in Oeganda!