15. De vijfde week op het project

1 november 2018 - Masaka, Oeganda

Maandag
Vanochtend hebben we weer geholpen bij de keuken. Eerst moesten we weer lang wachten, maar uiteindelijk konden we wel goed helpen. Langs de buitenkant komen bamboetakken en deze moeten met touw vastgemaakt worden. Hier kan dan later klei tussen en dit wordt dan de muur. We zijn zo ongeveer tot half 12 hiermee bezig geweest en toen was het genoeg. Het zou gaan regenen dus we gingen snel op de boda naar huis. Hier hebben we heel lang gechilld. Ook kwam de man van het project van de sponsorkinderen langs. We hadden hem het weekend ook al gezien. Maar vandaag had hij een meeting met onze huisbaas en met de ouders van de sponsorkinderen. Interessant om hier toch weer meer over te horen. We kregen dan ook een uitgebreide lunch met kip en frisdrank. Maar ik heb de kip maar niet gegeten, de kip was pas 's ochtends geslacht en dat wilde ik nou net niet weten. Daarnaast ben ik hier nu echt vegetarier.
Na de lunch gingen Celina en Jolande naar de school om te helpen. Claire, Eline en ik gingen met de jongens mee om verder te gaan met de keuken. We gingen in de modder stampen, dit kunnen ze dus gebruiken voor de muren. Eerst was het heel vies, we zagen ook allemaal beestjes. Maar uiteindelijk hebben we het dus de hele middag gedaan. Het was weer meer lol hebben dan hard werken, maargoed. Overal hadden we modder zitten, de jongens konden zich weer niet gedragen. Het was meer een moddergevecht dan werken. Maar het was a lot of fun! 
Toen moesten we onszelf nog schoonmaken. Ook heb ik nog een mooie openingszin gehoord vandaag: "Zal ik een spiegel voor je kopen, dan kun je zien hoe mooi je bent!" 

Bij ons huis hebben we ons opnieuw schoongemaakt en daarna nog gewassen. Daarna waren we pas schoon...
Heel fijn al dat bruin/rode zand hier.
'S Avonds weer lekker gegeten en gekletst met al de mensjes hier. Het was weer een fijne dag!

Dinsdag
'S Ochtends horen we vaak varkens heel veel lawaai maken. Vanochtend zei ik tegen Celina dat ze even naar buiten moest kijken wat er eigenlijk gebeurd. Zij slaapt bij het raam en keek naar buiten, maar ze had het liever niet gezien. Één varken werd aan zijn oren en aan zijn staart weggebracht, geen idee waar heen. Het varken maakte alleen wel heeeel veel lawaai.

Vanochtend zouden we naar het ziekenhuis gaan. Dit wilden we allemaal graag en nu ging het dus gebeuren. 
Op de boda gingen we er heen, het was een heel stuk.
Daar aangekomen kregen we eerst een rondleiding door het ziekenhuis. We kregen een kamer te zien waar een vrouw lag die 14 uur geleden was bevallen. Het was heel normaal om daar binnen te kijken, maar ik vond het wel een beetje gek.
Alle zalen zagen er heel armoedig uit en ik wist zeker dat ik daar niet graag zou liggen. 
Na de hele rondleiding mochten we helpen bij het wegen van de baby's. Ze worden in een soort broekje gehangen en op die manier worden ze dan gewogen. Het gewicht wordt dan in een boekje geschreven. 
Hierna ging ik met Francis en Jolande helpen bij de administratie. Er zijn twee grote boeken waar de namen van de kinderen in worden geschreven en waarin staat welke vaccinaties ze hebben gehad en nog moeten krijgen. 
Ook heeft elke ouder een eigen boekje waarin alles wordt bijgehouden. Niet alle administratie is optimaal, maar ze doen hun best. 
We hebben dus alles gecontroleerd en hierna konden de kinderen hun vaccinatie krijgen. Dit duurde heel lang. Ouders kwamen ook van heel ver en moesten hier heel lang wachten. 
Wanneer moeders het boekje aan mij gaven, gingen ze op de knieen voor me. Heel bijzonder, maar dat is een vorm van respect. 
Toen de vaccinaties gegeven werden moesten wij gelukkig naar huis, dat hoef ik niet te zien. Het was wel een soort van steriel. De naalden uit een verpakking en de vloeistof uit de diepvries.

Op de boda terug naar huis even gestopt op een heel mooi punt. Hier wilde ik nog graag een foto maken, dus dat hebben ze onthouden.
Ook meteen maar groepsfoto's gemaakt, haha.
Tussen de middag hebben we onze kleren gewassen en Frank kwam met een nieuw meisje. We zijn dus nu met z'n zessen. 
We hebben nog even gekletst met Frank, maar er was weinig bijzonders. Mijn terugreis is goed geregeld nu, dus dat is wel fijn. Alleen moet ik daar nu nog even niet aan denken.

Met Dickson zijn we vanmiddag onze mandjes gaan halen die we "besteld" hadden. Toen we aankwamen waren die van mij er niet, daar moesten we nog op wachten. Na een half uur kwamen de mandjes er aan, maar ze moest nog één mandje afmaken. Het duurde dus allemaal erg lang. Om 4 uur zouden we een speech gaan geven aan Primary 7, maar hier waren wij dus te laat voor. Gelukkig was de rest wel op tijd. Het ging over het motiveren van de kinderen voor de examens en over het doorstuderen. Goed dat ze dit doen en de kinderen waren ook echt geinteresseerd. Ik hoop ook echt dat ze wat met hun leven gaan doen!! Op het eind ging Eline buiten met de kinderen mediteren, het viel me op dat iedereen zo goed mee deed. In Nederland zou iedereen al lang in lachen zijn uitgebarsten of zouden ze het niet serieus nemen. Pluspunt voor hier!

Hierna nog even naar de MTN store geweest om mobile money op onze mobiel te zetten. Kunnen we morgen de tax en het internet betalen.
Thuis nog even onze was afgemaakt, je krijgt je kleren echt niet schoon hier....drama!
Hierna weer lekker gegeten en gekletst. En nog eventjes dansles gehad van onze buurjongentjes!


Woensdag
Vanochtend zouden we verder gaan met de keuken. Maar het regende zo hard, dus voordat we konden beginnen was het pas 10 uur. 
We hebben weer bamboetakken aan de keuken vastgebonden zodat daar klei tussen kan. De klei hebben we daarna nog gemaakt. Eerst stampen in de modder en dan wordt het klei. Lekkere vieze voeten hadden we weer, maar ik begin het steeds minder smerig te vinden. 

Ik dacht dat we de keuken vandaag af zouden hebben, maar ik denk toch dat het nog wel even duurt.
Rond 1 uur zijn we weer naar huis gelopen. Celina en ik liepen met de jongens naar huis. Dit was gezellig, maar ze lopen zooooo traag. We hebben ze dus maar even geleerd om op mzungu tempo te lopen. 
Thuis lekker mijn haar gewassen en rustig gegeten en gezeten.

'S Middags zouden we naar de school voor het afscheidsfeestje van Claire. Eerst gingen we nog even bonen sorteren en hierna werden we opgehaald.
Er werden weer een paar praatjes gehouden en de kinderen gingen weer dansen, zingen en djembe spelen. Het was echt weer geweldig! Bij het laatste nummer werden wij weer bij de hand gepakt en moesten we mee dansen. Even onze dansmoves laten zien, de kinderen worden hier zo blij van.
De volgende keer dat ze het gaan doen is voor mijn afscheid, zo gek.

Hierna zijn we naar het sportveld gelopen want Dixon en Edris zouden hier een voetbalwedstrijd spelen, dit wilde ik natuurlijk zien. Maar toen we aankwamen was het nog niet begonnen, het andere team kwam niet opdagen. Toen is er een ander team geregeld en konden ze toch spelen. Het was wel heel grappig dat er tijdens de wedstrijd gewoon koeien, kippen en varkens over het veld liepen. Was echt geweldig om te zien, zo om gelachen. 
Een aantal wilden niet zo lang kijken, dus ik ben samen met Maaike blijven kijken tot het donker werd. Ze kunnen best aardig voetballen, het lijkt alsof ze hier veel sneller zijn dan in Nederland.
Claire kwam ook nog even weer kijken. Haar kleren van de naaister waren klaar en die kwam ze ook even showen. Ze vertelde dat die vrouw ook met mijn kleren bezig is, ik ben benieuwd!

'S Avonds gingen we naar de pub, ja alweer, voor het afscheidsfeestje van Claire. Dit was weer heel gezellig. Lekker gedanst en vooral heel veel gelachen weer. Er was nu gelukkig wel stroom. Ook moesten Celina, Eline en ik zo nodig plassen, maar er was geen wc. Toen zijn we met z'n drieen gaan plassen achter de pub, lekker op een rijtje haha!
De volgende keer dat we gaan is het mijn afscheidsfeestje, heel gek en wil daar nog niet aan denken. 
We zijn wel laat gaan slapen en gister had ik ook al weinig slaap. Dus hoop dat we niet iets heel intensiefs doen morgen!

Donderdag
Vanochtend zouden we weer naar de school gaan en ik had hier totaal geen zin in. Toen hoorden we ook nog dat er geen leerkracht voor de special needs class was, toen was ik helemaal chaggerijnig.
Ik besloot om met Jolande een opzet te maken voor een stappenplan voor begrijpend lezen. Na een uur overleggen waren we eigenlijk al een heel eind, het is fijn dat je elkaars kennis kunt gebruiken. Het was sowieso fijn om weer eens je hersens te gebruiken. 
Tijdens ons overleg kwamen er heel veel termen en theorie ter sprake, maar we hebben het stappenplan kort, duidelijk en overzichtelijk gemaakt.
Hierna gingen we in gesprek met Francis en de head teacher. We hebben een goed gesprek gehad en ze waren heel enthousiast. Ze wilden graag dat we smiddags meteen een presentatie zouden geven over ons stappenplan en dat gaan we dus ook doen. Beter maar meteen, anders gebeurd het weer niet. 
Hierna kunnen we in gesprek gaan met de leerkrachten en ze helpen bij het voorbereiden van een les. Ik weet niet of ik daar nog aan toe kom, maar de rest kan er wel mee verder.
We hebben een poster gemaakt met het stappenplan en deze komt in de staffroom te hangen.
Om 4 uur smiddags zouden we de presentatie geven, de rest van de middag hebben we niks gedaan. Ik heb lekker in de zon gelezen en gekleurd. De rest ging nog maiskolven plukken en ze zeiden dat Jolande en ik niet op tijd terug zouden zijn. Maar uiteindelijk had het prima gekund.
Jolande gaf de presentatie, zij kan veel beter Engels dan mij.
Het was een goede presentatie en er waren ongeveer 15 leerkrachten die kwamen luisteren. De helft daarvan was echt geinteresseerd, dus dat was heel mooi. Hierna vroeg een leerkracht of we dit verhaal ook konden vertellen aan Primary 7, de klas die volgende week examens gaat maken. Hetzelfde verhaal leek ons geen goed plan, dus we bedachten snel vijf stappen die de kinderen kunnen helpen. Vijf stappen die kunnen helpen bij het begrijpend lezen van de opdrachten. En nu maar hopen dat de kinderen het gebruiken bij hun examens. Maar vooral hopen we dat we de leerkrachten geinspireerd hebben en dat ze hier iets mee willen doen!

Hierna zijn we snel naar huis gegaan want we zouden door onze huisbaas naar Masaka worden gebracht. Heel fijn om weer met de auto te kunnen. 

Onderweg zagen we nog iets grappigs. Een auto had haken aan de motorkap en daar hingen vissen aan. Best slim, dan heb je die vieze geur niet in de auto.


Bij Villa Katwe hebben we lekker pizza's gegeten met z'n allen. 
Nu lekker uitrusten en vanavond gaan Celina en ik samen bellen met onze ouders, ik ben benieuwd. Ik heb nog niet eerder naar huis gebeld, dus het is fijn dat we dit samen gaan doen.

We hadden weer een geweldige week! De planning voor mijn laatste drie dagen op het project heb ik grotendeels bedacht, ik wilde allemaal dingen doen die ik leuk vind. Maar voor nu, een heerlijk weekendje naar Jinja waar we gaan raften!!





 

Foto’s