17. De laatste dagen op het project

Maandag
Vannacht werd ik ziek wakker. Ik had buikpijn, was misselijk en had hoofdpijn. Uiteindelijk wel in slaap gevallen en geslapen tot vanochtend. Toen voelde ik me nog niet geweldig. Maar ik heb gewoon een ibuprofen genomen en naar het project gegaan. 
We gingen eerst helpen in de "school garden". Er zijn examens op school, dus veel klassen zijn vrij. Ook waren er veel kinderen aan het helpen in de tuin, dus dat was gezellig. We moesten onkruid wieden tussen de bruine bonen en de bananenbomen. 
Dit ging best goed, ook al voelde ik me kut. Maar de kinderen konden het zoveel sneller dan ons!
Op het eind wilden we nog een foto met de kinderen. Dickson zei dit tegen de kinderen en het eerste wat ze deden was: schoenen aan doen. Haha, alsof je dat ziet op de foto. Alleen niet iedereen kwam terug, maar toch een leuke foto gemaakt!
Hierna terug gelopen naar de school. De leerkracht had alle kinderen heel goed onder controle. Iedereen liep in een rechte rij terug, echt perfect! Ik werd hier heel blij van!!
Hierna gingen we helpen bij het eten koken. We gingen de bruine bonen sorteren, dit was wel even rustgevend en gezellig. Lekker met Dickson en Edris ouwehoeren, leuk is dat!
Hierna gingen we mijn haar laten invlechten, eindelijk!! Dickson bracht ons naar een vrouw die haar vlecht. Zij heeft er ongeveer een half uur/drie kwartier over gedaan. Maar nu is de bovenkant van mijn haar mooi ingevlochten. Moeten we even goed onthouden dat we het steeds insmeren, anders verband mijn hoofdhuid denk ik. 

Thuis toen lekker gegeten en smiddags zouden we bij de keuken gaan helpen, lekker weer modder stampen.
We zijn hier rustig heen gelopen. We hebben dit denk ik 1.5 uur gedaan, maar het was weer heel gezellig. Muziekje erbij en weer lekker ouwehoeren. Het blijft toch wel heel gezellig hier!
En mijn voeten en benen werden vandaag gewassen, ik heb het toch even goed voor elkaar!
Toen terug naar huis gelopen. Thuis mezelf gewassen en hierna nog een aantal kleren gewassen. Het was al snel tijd voor eten dus heb niet al mijn kleren nog kunnen wassen. Zal morgen eens kijken wat ik nog echt persé moet wassen. Ook heb ik mijn koffer al voor een deel ingepakt, wat een rotwerk is dat zeg....

Ook zijn we naar de naaivrouw geweest, ze had mijn jurk klaar. Het zit nu veel beter! Ik heb toen geld gebracht naar die vrouw en heb haar fooi gegeven, ze was echt heel blij!!
Na het eten nog even lekker gekletst en toen op bed gaan liggen. Even goed bijtanken vannacht.
We gingen alleen savonds nog even naar de wc. Kwamen we daar aan hoorden we gebonk op de wc deur. Wij helemaal bang.... bleek het onze huisbaas te zijn. 

Dinsdag
Vanochtend wakker geworden met het geluid van de moskee... Mensen met een christelijk en islamitisch geloof kunnen hier perfect samenleven, kunnen andere landen nog een voorbeeld aan nemen.
Hierna kwam ook nog de "man met de box" langs. Iemand met een microfoon en een box op een auto en die praat dan continu. Hier word je niet echt vrolijk van op de vroege ochtend.
Hierna hoorden we Maaike gillen, er liep een muis in haar kamer. Heel leuk, want onze koffers liggen daar.... Natuurlijk kregen we hem niet te pakken en nu zijn we hem kwijt...
Leuk allemaal dit om 7 uur 's ochtends.

Vanochtend zijn we weer naar de baby kliniek gegaan. We hebben daar alleen maar baby's gewogen en ik noteerde het gewicht in de boekjes. 
Ook hebben we onszelf gewogen en andere volwassenen wogen zichzelf ook. De mensen hier zijn echt zoveel lichter dan ons, ongelooflijk! Sommige vrouwen maar 40 kilo en sommige mannen maar 50 kilo.
Ze waren dus erg verbaasd dat ik ook 50 kilo weeg.
Ik zat steeds bij Edris op de boda, hij reed echt zo onbenullig. Maar we survived!
Tussen de middag heb ik mijn laatste kleren gewassen, helaas zijn ze later die middag weer natgeregend... Dat wordt leuk met koffer inpakken.
Eva kwam ook tussen de middag langs. Ik zou een evaluatiegesprek hebben. Anthony en Francis waren hierbij aanwezig. Het was een goed gesprek. Ik heb een leuke tijd gehad en had eigenlijk geen feedback. Complimenten voor hier!! En ook voor Doinggoood, er was een hele fijne samenwerking/begeleiding. Anthony vond dat ik altijd aan het lachen was, dus hij vond mij een vrolijke meid! Francis vond dat ik een heel goed hart had en hij wil dat ik dit in Nederland moest blijven gebruiken. Dat doe ik natuurlijk!!

In de middag zijn we naar de womens club gegaan. We hebben de hele weg gefilmd omdat we dan een mooi beeld hebben voor thuis.
Bij de womens club hebben we weer mandjes gemaakt. Ondertussen ging het dus heel hard regenen. Normaal als het regent kunnen we niet meer op de boda, maar nu moesten we toch echt nog terug. We zijn dus maar heel voorzichtig gaan rijden. Onderweg begon het weer te regenen en hebben we geschuild bij iemand. Diegene pakte meteen drie plastic stoelen en hier mochten we op zitten, zo gastvrij hier. Hierna konden we droog terug naar huis.
Bij het huis hebben we onze ballonnen gegeven, de kinderen waren helemaal blij!!
Zo leuk om te zien hoe zij zich kunnen vermaken met een ballon.

'S avonds zouden we naar de pub gaan voor mijn afscheidsfeestje. Eerst kwamen de jongens naar ons huis, hier gingen ze al helemaal los. Ze kunnen zo lekker dansen hier. We hadden toen al heel veel lol.
Toen in het donker naar de pub gelopen, we zagen echt helemaal niks. De jongens zeiden al: "Zal ik lachen, dan kunnen jullie me zien." Haha sukkels.
In de pub was het heel gezellig, ook alle leerkrachten waren er. Iedereen begon ook meteen te dansen. We hebben weer heel veel gelachen. Op het eind kregen we ook nog Waradji met cola. Dat is heel sterke drank. We deden de helft van het flesje bij de cola in. En dit hebben we toen gedeeld met drie, maar we waren er meteen al aangeschoten van. Rond half 12 gingen we pas naar huis. Maaike en Celina gingen op de boda en mij lieten ze met Dickson en Edris lopen, thanks girls. Haha.
Buiten nog lekker gekletst met de jongens van de varkens. En om 1 uur gingen we pas slapen. Oeps.

Woensdag
Om 6 uur was ik al klaarwakker, dus ik heb maar 5 uur geslapen. Ik had echt enorme buikpijn vanochtend... Twee weken geleden ben ik heel vaak geprikt door muggen, dus ik was bang dat ik Malaria zou hebben. Dit duurt namelijk 10 dagen. 
Maar hopen dat het goed gaat!
We zouden vanochtend de keuken gaan bouwen. Ik wilde op mijn laatste dag graag de keuken afmaken. Kwamen we daar aan, was er nog niemand. Typisch Oeganda weer. Ik de jongens appen en toen kwamen ze gelukkig.
We hebben weer lekker in de modder gestampt met een fijn muziekje erbij. We hadden weer veel lol, dus heel fijn op mijn laatste dag.
Ondertussen zag ik heel veel mensen in mooie kleren lopen, dus ik vroeg waar ze heen gingen. Er waren twee kinderen vermist, en er is er dus één terug gevonden. Maar ze hebben alleen het hoofd en de romp gevonden, los van elkaar. Ze weten niet precies wat er gebeurd is, maar ze denken dat het heksendokters zijn. Deze mensen ontvoeren kinderen en offeren ze. Ze denken dat ze hierdoor een beter leven krijgen. Maar de begrafenis was dus vandaag. Hier was ik wel even naar van. Maar op de een of andere manier komt het hier niet heel erg binnen... 
Augustien is ook even heengeweest en hij kwam wel verdrietig terug. 
We zijn toen nog even verder gegaan, maar ook op tijd gestopt. Het dak is bijna af, alleen de muren moeten nog afgemaakt worden. 

Tussen de middag al mijn koffers ingepakt en de tassen gepakt voor dit weekend. Niet leuk om te doen, maar het moet gebeuren. Vanaf dat moment werd ik toch wel emotioneel, toen werd het allemaal wel heel echt. 
Op school zouden we 's middags mijn afscheidsfeestje hebben. Eerst hebben we nog even knopen op de kleren genaaid, dat moest ook nog gebeuren. Hierna begon mijn feestje. De kinderen gingen voor me zingen en dansen en de leerkrachten speelden op de djembe.
Na twee liedjes moesten we allemaal meedoen met dansen. We kregen zelfs nog een stukje dansles. We hebben minstens een half uur mee gedanst, het was echt ge-wel-dig!! Schudden met onze kont kunnen wij nu wel. Het was ook heel warm, het zweet liep van ons gezicht af. 
De leerkrachten hadden heel veel lol & wij ook!! Iedereen ging ons ook filmen, dus hopen dat ik ooit nog een filmpje krijg. 
Hierna moest Celina voor me speechen. Dit wilden we eigenlijk niet omdat we dan zouden huilen, maar dit ging eigenlijk goed. 
Hierna gingen er leerkrachten tegen me praten en ook Francis en Anthony hadden een praatje voor me. Ze herinneren me als een vrolijke en lachende meid die een heel goed hart heeft. Zo lief allemaal!!
Hierna moest ik een speech houden. Toen moest ik op het eind wel huilen, had ik niet verwacht. 
Hierna zijn we naar huis gelopen en Anthony zou ons haar huis brengen. Meteen mijn spullen gepakt en afscheid genomen van Eline en Jolande. Ook nog gezwaaid naar al mijn buurtkindjes, lieverds.
Anthony moest nog even langs het dorpje. Toen ben ik nog even naar het voetbalveld gelopen om te zwaaien naar Dickson en Edris. Ze zagen me niet, maar het was fijn om hun nog even te zien. 
Toen zouden we verder rijden in de auto. Maar toen zagen we opeens heel veel mensen en kinderen lopen. Één man had een andere man vast aan zijn broek en ze liepen naar het politiebureau. Anthony ging vragen wat er aan de hand was. Er blijkt dus dat het een kidnapper was. De man wilde een meisje van 7 meenemen. En we weten dus wat er gebeurd als er kinderen verdwijnen..... 
Het meisje heeft heel hard gegild en dat is dus haar redding geweest. 
Hele rare dingen gebeuren hier...
Toen maar naar Masaka gereden en een lekker avondje gehad in Villa Katwe met de meiden. 
We wilden op tijd slapen, maar niet helemaal gelukt. We hebben nog even gevideobeld met Dickson en Edris omdat we geen afscheid hadden genomen, dat was fijn. 
En toen meteen gaan slapen, weer lekker in de tent.