8. De tweede week: maandag en dinsdag

12 oktober 2018 - Masaka, Oeganda

Maandag
Vanochtend kwam Francis tijdens het ontbijt langs met de planning van deze week. Elke ochtend helpen we op de school en elke middag doen we andere activiteiten. 
Bij het ontbijt kregen we vandaag serieus popcorn!

Na het ontbijt rustig naar de school gelopen. Francis had drie kinderen uitgekozen die we zouden helpen met lezen. Hij had alleen verder niks voorbereid, geen boeken of schriften niks. Na een half uur hadden we denk ik alles en konden we beginnen. Anthony gaf aan dat het beter is om de lessen voor te bereiden, hier kwamen we ook meteen achter. Maar het is een beetje lastig als we geen boeken hebben en niet weten welke kinderen er komen. Het lezen was best lastig en de kinderen waren nog verlegen. We hebben kinderen van 10, 11 en 12 jaar. We hebben met ze gelezen tot de break, ongeveer een uur. Na de break hebben we geschreven en geteld. Dit moest 2 uur duren dus we moesten nog wat extra's bedenken. Ik heb sprong en hup met ze gedaan van "met sprongen vooruit", dit vonden ze leuk. Ook hebben we stenen gepakt en geteld. Leuk om allemaal spelletjes te doen met ze waarbij ze ook leren. In de klas gebeurd dit denk ik nooit. Best bijzonder dat we 3 uur apart kunnen werken met drie kinderen, in Nederland zouden dit telkens andere kinderen zijn en dan een kortere tijd. We zullen zien hoe dit elke dag gaat lopen. 
Het was wel heel vervelend dat ik tijdens deze ochtend een migraine aanval kreeg. Maar net als in Nederland stop ik niet, maar ga ik gewoon door.

In de middagpauze hebben we onze kleren voor het eerst gewassen. Niet echt warm water en een kleine bak met water, hoe gaan we dit doen? Alles maar in één bak gegooid met wasmiddel erin, de hele middag laten weken en hopen dat het dan schoon wordt. 

Na het middageten gingen we met z'n zevenen water halen voor een arme vrouw. Met jerrycans liepen we helemaal de berg af, dit was een heel eind. We waren met vier Oegandese jongens en drie Nederlandse meiden. Ze hadden Afrikaanse muziek op en zongen en dansten steeds, heel gezellig. 
We kwamen aan bij een soort vijvertje, het water zag er heel vies uit. Toch moesten we hier water uit halen voor de vrouw. Dus op onze hurken en buik water gepakt, en nee ik ben er niet in gevallen. Hierna moesten we de jerrycans van 10 liter naar de vrouw brengen en dit was een eind de berg op, help. Het was echt heeeel zwaar, maar we hielden vol. Het was ook echt ontzettend warm vandaag!! De jongens moesten wel om ons lachen, haha. We hielden vaak een break, dat was wel fijn. Uiteindelijk kwamen we bij een huis en dat was gelukkig het huis van de vrouw. Ze zaten grappen te maken dat het nog 2 km was en dat we nog een keer heen en terug moesten, gelukkig was dit niet echt zo. De vrouw was enorm blij met het water en bedankte ons meerdere malen. Dit is zo fijn om te zien, daar doe je het voor. Hierna weer helemaal naar boven gelopen, helemaal nat van het zweet. De jongens vroegen of we mee gingen voetballen, dit wilde ik natuurlijk wel. Bij het veld aangekomen was de school er aan het sporten. Elke dag van 4-5 uur sporten de kinderen van school. Dus we hebben niet gevoetbald, maar alleen gekeken. 
Hierna naar huis gelopen en onze was uitgespoeld, het stinkt nog steeds bah! Even kijken hoe het opdroogt en anders was ik het nog een keer.

Vanochtend is er een man overleden, morgen wordt hij al begraven omdat het hier zo warm is. We mogen allemaal komen, maar ik hoef geen lijk te zien. Dit al aangegeven, ben benieuwd hoe het gaat.
Morgen is het ook independence day, maar niemand weet of er wel of geen school is. Dus we zullen het zien.

Nu lekker kleuren en dan slapen.

Dinsdag
Vanochtend zagen we al kinderen buiten lopen, dus we merkten al dat er geen school was. Toch maar wel die kant op gelopen. 
Er was gisteren een man overleden. Het is normaal dat er dan veel mensen komen voor hij wordt begraven. Vanochtend waren er al veel mensen. Op een gegeven moment zagen we dat ze een groot dier aan het slachten waren, mijn maag draaide zich toen even om. Maar ze gaan altijd veel eten met zijn allen wanneer iemand wordt begraven.

Even verderop was er een groepje kinderen die weer Mzungu riepen. Maar het leuke was dat ze er nu een liedje van maakten en erbij dansten, haha!

Daarna riep Francis ons. We zouden kleren/speelgoed brengen naar een sponsorkindje. Op de boda gingen we er heen, we kwamen helemaal aan de andere kant van de berg. De moeder en het kind waren heel erg blij met de spullen, zo mooi om te zien. De weg terug gingen we door de "bush bush", de weg die de kinderen elke dag moeten lopen naar school. Het was een heel eind!!
Op school aangekomen was er dus geen les. Maar Francis wilde graag Nederlands leren, dus dat hebben we samen gedaan. Hij gaf voorbeeldzinnen en die gingen we vertalen en hierna hebben we ook nog met de grammatica geoefend, toch best moeilijk. Tussendoor kwam Eva, van Doingoood, om te vragen hoe het hier gaat. We hebben onze vragen gesteld. Ook kunnen we misschien nog 2 uitjes doen naast de safari, dat zou wel heel vet zijn!
Hierna heeft Francis ons de Oegandese taal geleerd, ook erg moeilijk!! We hebben nu dus huiswerk, haha. 
De weg naar huis begon het hard te regenen, dus Francis heeft ons op de boda gebracht. Halverwege toch maar even geschuild en daarna doorgereden.
We kwamen weer langs het huis waar de begravenis was. Ik wilde eigenlijk niks zien, maar ik zag veel mensen en ook het lijk in zakken/kleden. Het was niet heel duidelijk want ik keek snel weg. Wel bijzonder om te zien hoeveel mensen er dan komen.

In de middag werd het echt enorm donker buiten en het begon te onweren en te regenen. En de hele middag was de stroom uitgevallen. We zouden naar een vrouwenclubje gaan die dingen maakt, maar dit kon niet doorgaan door de regen. Francis kwam ons daarom formulieren en mappen brengen met namen van kinderen er op. We moesten het juiste formulier in de juiste map doen, dit was best een hele klus met al die moeilijke namen. Hierna zijn we ons maar weer eens gaan wassen. En ook ons haar hier gewassen met shampoo. We konden elkaars haar uitspoelen, dat was wel handig. Hierna hebben we vlechten bij elkaar gemaakt, haha.
Daarna lekker gegeten en in de kamer gezeten. De jongere kinderen waren al eerder weg, maar de oudere jongens bleven "hangen". Je kunt wel met ze lachen. Op een gegeven moment zei Eline dat ze ging slapen. Toen vroeg een jongen, ga je nu al slapen? Toen zei ik voor de grap: "No tomorrow", hij moest echt heel hard lachen. 
Was weer een leuke dag, morgen wordt de planning weer veranderd, dus ben benieuwd.

Foto’s